De steden van Ittilia zijn ver en dun gespreid. Ze worden omringt door uitgestrekte wildernis, en bestaan als het ware als eilandjes in een oceaan. Het reizen tussen steden is als gevolg hiervan een langdurige en gevaarlijke onderneming. In sommige gevallen wordt dit vermeden door de aanwezigheid van spoorlijnen. Ze zijn echter niet aanwezig in elke stad en kruisen zelden de grenzen van een rijk. Om een treinstation te kunnen bouwen, moet de stad bezitten over een Metíleumkristal, zodat de trein kan opladen. Het is bovendien een kostelijke onderneming om een spoor aan te leggen en de treinen te onderhouden, waardoor enkel de grotere steden te vinden zijn.
Voor vele reizen is het veilige oord van een trein dus niet beschikbaar, en moet men te voet, paard of kar de lange reis afleggen. Een gevaarlijke onderneming voor iedereen buiten de machtigste onder ons. Wie weet wat men onderweg zal tegenkomen: bandietenbendes en monsters liggen altijd op de loer. Wat als het pad wordt onderbroken of niet goed is aangegeven? Een simpele reis naar de volgende stad kan misschien uitdraaien op een eeuwigheid in de wildernis.
Zij die niet de middelen hebben om zich te verdedigen, of de vaardigheden om roofzuchtige ogen te ontwijken, zoeken gewoonlijk de veiligheid in gezelschap. Men zoekt medereizigers op die dezelfde richting uitgaan. Men vormt karavanen en vertrekt wanneer de groep groot genoeg is om mogelijke vijanden af te schrikken.
Soms kan het echter lang duren voor er genoeg volk kan vinden dat dezelfde route volgt en moet men de keuze maken om te blijven wachten, of de reis te ondernemen. Karavaangilden lossen deze problemen op. Deze gilden bestaan uit een getrainde garde en ervaren gidsen die op regelmatige basis - dit kan gaan van om de paar dagen tot om de paar weken - de reis maken tussen twee steden. Ze zorgen ervoor dat zelfs de kleinste groep reizigers veilig tot hun bestemming geraken. Meestal wordt deze karavaan van een dergelijke vergezeld door lastdieren en karen om de bagage en zwakkere reizigers te dragen in een poging om de reistijd zo kort mogelijk te houden. Om gebruik te maken van de diensten die een Karavaangilde aanbiedt kan het zijn dat men een kleine toelagen moet betalen. Dit hangt gewoonlijk af van de aard van de gilde, of deze onafhankelijk is, of gefinancierd wordt door de deelnemende steden of eventueel het koninkrijk zelf. Sommige karavaangilden staan ook in voor extra diensten, zoals het onderhoud van de wegen of het zoeken naar alternatieve routes. Vaak zijn er ook overeenkomsten met de stedelijke postgilde om de postkoetsen te beschermen.
Karavaangilden zijn een integraal deel van het leven in Ittilia. Ze worden net zoals de postgilden in hoog aanzien gehouden en als ze niet opgericht zijn door de lokale politiek, dan hebben ze er zeker wel het één en ander te zeggen.
§ Bekende Karavaangilden
- Reizigersgezantschap van Tír. De officiële karavaangilde van het Koninkrijk van Tír, dat actief is in de meeste steden van het rijk.
- Het Tolderwiel. Een gilde die actief is in de regio van Ard'Morkam, Muize en de Veinvallei.